Hoop is een geschenk by Danielle Steel

Author:Danielle Steel [Unknown]
Language: nld
Format: epub
Published: 2013-10-22T16:00:00+00:00

HOOFDSTUK 5

De klanten...

Wie zijn dat?

Hoewel het me regelmatig gebeurt dat ik de naam of het gezicht vergeet van iemand die ik bij een diner ontmoet, overkomt me dat zelden bij iemand die ik van de straat ken. Een aantal van hen kwam ik vaker tegen, anderen maar één keer, waarna ze voorgoed verdwenen. Ik vraag me dan altijd af wat er met hen is gebeurd. Zijn ze naar een andere stad getrokken? Zijn ze naar een opvanghuis gegaan? Zijn ze opgehaald door familie die hen heeft overgehaald mee naar huis te gaan? Zitten ze in de gevangenis? Of zijn ze misschien dood? Ik hoor vaak dat er iemand is gestorven op straat. Wat er ook met hen is gebeurd, ze zijn voor mij mensen en gezichten die ik altijd zal onthouden, hoewel ik nooit hun verhaal zal kennen, niet van ervoor en niet van erna. Ik vraag hun nooit, nooit, hoe het komt dat ze op straat terecht zijn gekomen. Ik vind dat ik ze dat respect verschuldigd ben.

De vrouw die ik het vaakst ben tegengekomen is de vrouw over wie ik al eerder schreef: de vrouw die haar leven op straat begon in een blauwgebloemde zijden jurk met een parelketting om en nu in een rolstoel zit, zonder tanden en met maar één been. Maar desondanks is ze altijd vrolijk, beleefd, vriendelijk en dankbaar voor onze aandacht en alles wat we voor haar hebben. Het is een slimme vrouw en ik weet dat ze ergens kinderen heeft. Ooit heeft ze daar iets over verteld. Ze wonen bij hun oma, haar moeder, zoals vaak het geval is bij vrouwen die op straat leven. En als dat niet zo is, wonen de kinderen meestal in een kindertehuis.

Een van de mensen die ik me nog heel goed herinner is een man die als een duveltje uit een doosje uit een container omhoogsprong. Dat was tijdens een van de eerste ritten die ik maakte. Op een ander moment en een andere plek zou hij me de stuipen op het lijf hebben gejaagd en ik moet toegeven dat hij mij die avond ook nogal liet schrikken. Zijn haar was een wirwar van dreads en losse slierten en zijn gezicht zat onder de vuile vegen, hij was heel vervuild en zijn ogen blikten wild om zich heen. Ik moest hard mijn best doen om kalm te blijven en vertelde wat ik voor hem had. Hij knikte, nog steeds rechtop in die container. Nadat hij mij zijn maat had verteld, rende ik naar het busje om een slaapzak, jack, muts, handschoenen en sokken voor hem te halen. Toen ik die aan hem gaf, verdween alles meteen, samen met hem, in de catacombe van de vuilcontainer waar hij woonde. En omdat ik nogal klein ben, kon ik niet zien wat er daar beneden gebeurde. Ik had me net omgedraaid, toen ik zijn stem achter me hoorde: ‘En, staat het?’ Ik keerde me weer om en daar stond hij naar mij te stralen, nog steeds zo slonzig en vies als eerst, maar met het schone, warme jack eroverheen aangetrokken.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.